Մոմերի առակը
Չորս մոմեր այրվում էին դանդաղ: Լռություն էր և լսվում էր նրանց զրույցը: Առաջինն ասաց.- Ես խաղաղությունն եմ,մարդիկ չեն հասցնում ինձ պահել, կհանգչեմ, –ասաց և թուլացրեց կրակը ու մարեց:Երկրորդն ասաց.- Ես հավատն եմ,ավելորդ եմ, մարդիկ չեն ուզում իմանալ իմ մասին,իմաստ չունի վառված մնալ:Երբ ավարտեց խոսքը, փչեց թույլ զեփյուռը և հանգցրեց նրան: Երրորդ մոմը արտահայտվեց տխուր.- Ես սերն եմ: Էլ ուժ չունեմ, մարդիկ չեն հավատում իմ կարևորությանը.մոռանում են նույնիսկ իրենց սիրելիներին,- ասաց և անմիջապես հանգավ:Այդ պահին ներս մտավ մի երեխա, տեսավ երեք մոմորը հանգած:- Ի՞նչ է սա, դուք պետք է մինչև վերջ վառվեք,-ասաց ու սկսեց լացել:Այդ ժամանակ խոսեց չորրորդ մոմը. - Քանի դեռ ես կրակ ունեմ,կվառենք մյուս մոմերը: Ես հույսն եմ: Եվ փայլող աչքերով երեխան հույսի մոմով վառեց մյուսները
Храни вас Бог, за чистые глаза,
ReplyDeleteЗа тёплый день, холодные снега…
Храни вас Бог, за огоньки надежды, За то, что всё уже не так как прежде.
Храни вас Бог,за ожиданье встречи,
За этот тихий и туманный вечер.
За неизвестность и общенье,
За то что, в нас одно стремленье.
За связь незримую сквозь годы,
И за молитвы в непогоду,
За старые записки, фото,
За дружбу нежную, заботы.
И через годы радостей, тревог,
Я снова говорю:
«Храни вас Бог!»
Ays toxer@ me z e grel Gayane Saroyan @ facebook-ov ....shnorhakalutyun
Delete