Monday, December 26, 2011

                       ՏՊԱԳՐՎԵՑ ԹԵՄԻ 2012Թ. ՊԱՏԿԵՐԱԶԱՐԴ  ՕՐԱՑՈՒՅՑԸ
¶áõ·³ñ³ó ûÙÇ ³é³çÝáñ¹ î. ê»åáõÑ »åë. âáõÉçÛ³ÝÇ ûñÑÝáõÃÛ³Ùµ ¨ ì³Ý³ÓáñÇ ê. ¶ñÇ·áñ ܳñ»Ï³óÇ Ø³Ûñ »Ï»Õ»óáõ 2011Ã. ˳ãù³íáñ, ²Ä å³ï·³Ù³íáñ γñ»Ý ê³ñǵ»ÏÛ³ÝÇ  ٻϻݳëáõÃÛ³Ùµ Ññ³ï³ñ³Ïí»ó 2012Ã. å³տÏ»ñ³½³ñ· ûñ³óáõÛóÁ: úñ³óáõÛóáõÙ å³ïÏ»ñí³Í »Ý ٻͳÝáõÝ ëñµÇ ³ÝáõÝÁ ÏñáÕ ²é³çÝáñ¹³ÝÇëï »Ï»Õ»óáõ ãáñë ²í»ï³ñ³ÝÇãÝ»ñÇ ÝϳñÝ»ñÁ ¨ ÊáñÑñ¹³íáñ ÁÝÃñÇùÁ, ÇÝãå»ë ݳ¨ ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ Ýáñ å³ïÏ»ñ³½³ñ¹í³Í êáõñµ Êáñ³ÝÁ` ·³ÑÇ íñ³ Ýëï³Í ÐÇëáõë øñÇëïáëÁ` ßñç³å³ïí³Í ê. ²ëïí³Í³ÍÝÇ, ÐáíѳÝÝ»ë ØÏñïãÇ ¨ ØÇù³Û»É áõ ¶³µñÇ»É Ññ»ßï³Ï³å»ï»ñÇ ½áñ³ËÙµ»ñáí:
úñ³óáõÛóáõÙ Ýßí³Í »Ý »Ï»Õ»ó³Ï³Ý áõ å»ï³Ï³Ý ïáÝ»ñÁ, ÑÇß³ï³ÏÇ ûñ»ñÁ:
úñ³óáõÛóÁ ïå³·ñí»É ¿ 1000 ûñÇÝ³Ï ïå³ù³Ý³Ïáí:
»ÙÇ Ñá·¨áñ ¹³ëÁ ¨ ѳí³ï³óÛ³ÉÝ»ñÁ ѳÛïÝáõÙ »Ý Çñ»Ýó ßÝáñѳϳÉáõÃÛáõÝÝ áõ »ñ³Ëï³·ÇïáõÃÛáõÝÁ γñ»Ý ê³ñǵ»ÏÛ³ÝÇÝ` ÝÙ³Ý ³ëïí³Í³Ñ³×á ݳ˳ӻéÝáõÃÛ³Ý Ñ³Ù³ñ ¨ Ù³ÕÃáõÙ  µ³½áõÙ ·áñÍ»ñÇ Çñ³Ï³Ý³óáõÙ:
úñ³óáõÛóÁ ϳñ»ÉÇ  ¿ Ó»éù µ»ñ»É ûÙÇ ·áñÍáÕ µáÉáñ »Ï»Õ»óÇÝ»ñáõÙ:



Sunday, December 25, 2011


... ԵՐԱՆԻ ՈՂՈՐՄԱԾՆԵՐԻՆ ,ՈՐՈՎՀԵՏԵԻ ՆՐԱՆՔ ՈՂՈՐՄՈՒԹՅՈՒՆ ՊԻՏԻ ԳՏՆԵՆ...

ì³Ý³ÓáñÇ §Ü³ñ»Ï³óǦ »ñÇï³ë³ñ¹³Ï³Ý ÙÇáõÃÛ³Ý ³Ý¹³ÙÝ»ñÁ Çñ³Ï³Ý³óրին §Ò»éù Ù»ÏÝÇñ¦ µ³ñ»·áñÍ³Ï³Ý Íñ³·ÇñÁ, որի  Ýå³ï³ÏÝ ¿ ՝ û·Ý»É ì³Ý³Óáñ ù³Õ³ùÇ տ³ëÁ ³Ý³å³Ñáí ÁÝï³ÝÇùÝ»ñÇն  ³ñųݳí³Û»É  ¹ÇÙ³íáñ»Éáõ ²Ù³ÝáñÝ áõ êµ. ÌÝáõݹÁ: 

úñÑÝáõÃÛ³Ùµ ¶áõ·³ñ³ó ûÙÇ ³é³çÝáñ¹ ·»ñ³ßÝáñÑ î»ñ ê»åáõÑ »åÇëÏáåáë âáõÉçÛ³ÝÇ` Íñ³·ÇñÁ Ù»ÏݳñÏ»ó ¹»Ïï»Ùµ»ñÇ 12-ÇÝ ¨ ß³ñáõݳÏí»ó ÙÇÝ㨠¹»Ïï»Ùµ»ñÇ 25-Á:
 ÏáÕÙÇó ëÝݹ³ÙûñùÁ µ³Å³Ýí»ó ÑÇßÛ³É ÁÝï³ÝÇùÝ»ñÇÝ:
Ìñ³·ñÇÝ Ý»ñ·ñ³íí»É ¿ÇÝ ìäØÆ-Ç, ºÎî²-Ç ¨ ìä´ø-Ç áõë³ÝáÕÝ»ñÁ` տրամադրելով  ѳ·áõëïÇ ¨ ·áõÙ³ñ:

Tuesday, December 20, 2011

ԵՐԱՆԻ ԶԵԿԵՂԵՑԻ ՇԻՆՈՂԱՑ. . .

 Դեկ19                              http://www.aravot.am/2011/12/19/19156/

Օրհնվեցին Վանաձորի Ս. Աստվածածին եկեղեցու նորակառույց խորանները

Հայ առաքելական Սուրբ եկեղեցու Գուգարաց թեմի բարեխնամ առաջնորդ Տեր Սեպուհ եպիսկոպոս Չուլջյանի ձեռամբ՝ հանգստյան օրերին տեղի ունեցավ Վանաձորի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու նորակառույց Սուրբ Ստեփանոս նախավկայի եւ Սուրբ Հովհաննես Մկրտչի անունները կրող երկու խորանների օրհնության եւ սրբապատկերների օծման արարողությունը:
Սրանից առաջ՝ ամբողջությամբ մաքրվել էր եկեղեցու ներսի պատերի ծեփը եւ նորովի գաջապատվել՝ վերագտնելով իր քարաշեն գեղեցկությունը: Այսօր եկեղեցին ամբողջությամբ պատկերազարդված է որմնանկարներով, կամարները գոտեւորված զարդանախշերով, Աստվածաշնչյան մի շարք խորհրդանիշերով: Այս ամենի հովանավորը վանաձորցի գործարար Արմեն Մխոյանն է, աշխատանքներն արել են երեւանաբնակ հայտնի մանրանկարիչ Լևոն Զաքյանն ու նրա աշակերտները:
Բացի ներսի աշխատանքներից, նորոգվել է նաեւ եկեղեցու դուրսը: Բարեկարգ տեսք ունի գմբեթի պատմական խաչը, նոր խաչեր են տեղադրվել երեք զանգակատների վրա (խաչքարագործ Սերգեյ Դանիելյան), երեսպատվել են եկեղեցու վեղարները, մոմավառության համար կառուցվել երկու փոքրիկ խորաններ:
Գուգարաց թեմի առաջնորդ Տեր Սեպուհ եպիսկոպոս Չուլջյանը հովանավորին ու եկեղեցին նորոգած վարպետներին մաղթել է նոր եռանդ, ուժ եւ կարողություն աստվածահաճո գործունեության մեջ:
Լիլիթ ՅՈԼՉՅԱՆ
Լուսանկարը հեղինակի
 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sunday, December 18, 2011



ԳՈՒԳԱՐԱՑ ԹԵՄԻ ԱՌԱՋՆՈՐԴԻ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐԱԿԱՆ ՈՒՂԵՐՁԸ 2012Թ

êÇñ»ÉÇ° ѳÛáñ¹ÇÝ»ñ
²Ù³ÝáñÇ ¨ êáõñµ ÌÝÝ¹Û³Ý ïáÝ»ñÇ Ï³å³ÏóáõÃÛ³Ùµ Ù»ñ ßÝáñѳíáñ³ÝùÝ»ñÝ áõ µ³ñ»Ù³ÕóÝùÝ»ñÝ »Ýù ÑÕáõÙ Ó»½ ¨ ³ÕáÃáõÙ, áñ ´³ñÓñÛ³ÉÝ ²ëïí³Í ûñÑÝÇ ¨ å³Ñå³ÝÇ µáÉáñǹ, ½áñ³óÝÇ Ó»ñ Ñá·áõ ¨ ÙïùÇ ßÝáñÑÝ»ñÁ, ûñÑÝÇ ³ñ¹³ñ ݳ˳ӻéÝáõÃÛáõÝÝ»ñÝ áõ µ³ñÇ ·áñÍ»ñÁ:
²Ñ³ ¨ë Ù»Ï ï³ñÇ å³ïÙáõÃÛáõÝ ¹³ñÓ³í: ²ëïÍá ϳÙáù ¨ ûñÑÝáõÃÛ³Ùµ Ù³ÕûÝù, áñ 2012 Ãí³Ï³ÝÁ ¹³éݳ Ù»ñ ÅáÕáíñ¹Ç ѳٳñ µ³ñ»Ï»óáõÃÛ³Ý, ˳ճÕáõÃÛ³Ý ¨ µ³ñ·³í³×Ù³Ý ï³ñÇ:
ÂáÕ µáÉáñÇë  Ñá·ÇÝ»ñáõÙ ß³ï³Ý³ ²ëïÍá ë»ñÁ ¨ Çñ ÉáõÛëáí áÕáÕÇ Ù»ñ ÏÛ³ÝùÇ ûñ»ñÁ:
Êáݳñѳµ³ñ ³ÕáÃáõÙ »Ù` Ý»ÕáõÃÛ³Ý, ¹Åí³ñáõÃÛ³Ý ¨ ÷áñÓáõÃÛ³Ý Ù»ç ·ïÝíáÕ Ù»ñ µáÉáñ ½³í³ÏÝ»ñÇ Ñ³Ù³ñ ¨ Ñáñ¹áñáõÙ, áñ Ýñ³Ýó ßñÃÝ»ñÇó »ñµ»ù ãå³Ï³ëÇ ³ÕáÃùÁ, ãÝí³½Ç Ñ³í³ïÁ, ù³Ý½Ç ³Ù»Ý ï»ë³Ï ¹Åí³ñáõÃÛáõÝ Å³Ù³Ý³ÏÇ Ù»ç ѳÕóѳñ»ÉÇ ¿ ѳïϳå»ë, »ñµ Ù»ñ ÏÛ³ÝùÝ ÇÙ³ëï³íáñáõÙ »Ýù ɳí³ï»ëáõÃÛ³Ùµ, ѳí³ïÇ ¨ ëÇñá  å³ÛÍ³é ½·³óáõÙÝ»ñáí:
Üáñ ï³ñí³ ß»ÙÇÝ  Ïáã »Ù ³ÝáõÙ Ó»½, ÇÙ ëÇñ»ÉÇ Èáé»óÇ Ñ³Ûñ»Ý³ÏÇóÝ»ñ, áñ ÙÇÙÛ³Ýó Ýϳïٳٳµ ÉÇÝ»Ýù ³í»ÉÇ áõß³¹Çñ: âÙáé³Ý³Ýù, áñ Ù»ñ ÏÛ³ÝùÁ ųٳݳÏÇ Ñ³íÇï»Ý³Ï³ÝáõÃÛ³Ý Ù»ç Áݹ³Ù»ÝÁ ³ÏÝóñà ¿:
гñáõëï û ³Õù³ï, µáÉáñë ³Ûë ³ñ¨Çó, ÑáÕ áõ çñÇó û·ïí»Éáõ Çñ³íáõÝù áõÝ»Ýù, µáÉáñë ¿É ²ëïÍá ½³í³ÏÝ»ñÝ »Ýù: ²ñ¹³ñáõÃÛ³Ùµ ³åñ»Ýù áõ µ³ñÇÝ ë»ñٳݻÝù: â½ñÏ»Ýù ÙÇÙÛ³Ýó ³ÛÝ ³Ù»ÝÇó, ÇÝãÁ Ù»½ ãÇ å³ïϳÝáõÙ:
êÇñ»´Ýù áõ ѳñ·»´Ýù ÙÇÙÛ³Ýó ³ÛÝå»ë, ÇÝãå»ë ²ëïí³Í ¿ ëÇñáõÙ ³Ù»ÝùÇÝ:
êÇñ»ÉÇ° ѳí³ï³óÛ³É ùáõÛñ»ñ ¨ »Õµ³ÛñÝ»ñ, í»ñëïÇÝ ßÝáñѳíáñáõÙ »Ù µáÉáñǹ ³Ûë ²Ù³ÝáñÇ ¨ êáõñµ ÌÝÝ¹Û³Ý ïáÝ»ñÇ Ï³å³ÏóáõÃÛ³Ùµ ¨ ѳÛñ³Ï³Ý ëÇñáí ûñÑÝáõÙ ¨ Ù³ÕÃáõ٠˳ճÕáõÃÛáõÝ áõ ³Ù»Ý³ÛÝ µ³ñÇù:
 Âá°Õ ²ëïí³Í ѳí»ï ûñÑÝÇ Ù»ñ »ñÏÇñÝ áõ ÅáÕáíñ¹ÇÝ: ²Ù»Ý:

¶áõ·³ñ³ó ûÙÇ ³é³çÝáñ¹
ê»åáõÑ »åÇëÏáåáë âáõÉçÛ³Ý

úðÐÜìºòÆÜ ì²Ü²ÒàðÆ ê. ²êîì²Ì²ÌÆÜ ºÎºÔºòàô  Üàð²Î²èàôÚò Êàð²ÜܺðÀ

¸»Ïï»Ùµ»ñÇ 18-ÇÝ Ó»é³Ùµ ¶áõ·³ñ³ó ûÙÇ µ³ñ»Ëݳ٠³é³çÝáñ¹ î»ñ ê»åáõÑ »åÇëÏáåáë âáõÉçÛ³ÝÇ ï»ÕÇ áõÝ»ó³í ì³Ý³ÓáñÇ ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ Ýáñ³Ï³éáõÛó ê. êï»÷³Ýáë ݳ˳íϳÛÇ ¨ ê. ÐáíѳÝÝ»ë ØÏñïãÇ ³ÝáõÝÝ»ñÁ ÏñáÕ »ñÏáõ Ëáñ³ÝÝ»ñÇ ûñÑÝáõÃÛ³Ý ¨ ëñµ³å³ïÏ»ñÝ»ñÇ ûÍÙ³Ý ³ñ³ñáÕáõÃÛáõÝÁ: Êáñ³ÝÝ»ñÇ Ï³éáõóÙ³Ý ¨ »Ï»Õ»óáõ å³ïÏ»ñ³½³ñ¹Ù³Ý ³ß˳ï³ÝùÝ»ñÁ ϳï³ñí»óÇÝ ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ µ³½Ù³ÙÛ³ ˳ãù³íáñ, í³Ý³ÓáñóÇ ·áñͳñ³ñ, §ê»½³Ù-¶³½¦ êäÀ ë»÷³Ï³Ý³ï»ñ ²ñÙ»Ý ØËáÛ³ÝÇ µ³ñ»ñ³ñáõÃÛ³Ùµ: 

êñµ³½³Ý ѳÛñÁ ûÙÇ Ñá·¨áñ ¹³ëÇ ¨ ѳí³ï³óÛ³É í³Ý³ÓáñóÇÝ»ñÇ ³ÝáõÝÇó Çñ ßÝáñѳϳÉáõÃÛ³Ý ËáëùÁ ÑÕ»ó ˳ãù³íáñÇÝ ¨ Ç Ýß³Ý Ýñ³ ³Ý߳ѳËݹÇñ ¨ ëñï³µáõË µ³ñ»·áñÍáõÃÛ³Ý` Ýñ³Ý ѳÝÓÝ»ó ûñÑÝáõÃÛ³Ý ·Çñ ¨ ÝíÇñ»ó Ù³ñÙ³ñÛ³ ½³ñ¹³Ý³Ëß Ã¨³íáñ ˳ãù³ñ: ä³ï³ñ³·ÇÝ Ñ³í³ï³óÛ³ÉÝ»ñÇ ÑáÍ µ³½ÙáõÃÛáõÝÁ ßÝáñѳíáñ³ÝùÇ ¨ µ³ñ»Ù³ÕóÝùÇ »ñϳñ³ï¨ Ëáëù»ñ ÑÝã»óñÇÝ µ³ñ»ñ³ñÇÝ:

ú·ïí»Éáí ³éÇÃÇó` ѳñÏ »Ýù ѳٳñáõÙ Ù»ñ ÁÝûñóáÕÝ»ñÇÝ Ý»ñϳ۳óÝ»É ². ØËáÛ³ÝÇ` ÙÇÝã ³Ûë ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ ѳٳñ ϳï³ñ³Í µ³ñ»·áñÍáõÃÛáõÝÝ»ñÁ, áñáÝù ³ñųÝÇ »Ý ٻͳ·áõÛÝ ·Ý³Ñ³ï³ÝùÇ:
2004Ã.-Çó ÙÇÝã ³Ûëûñ ˳ãù³íáñÇ å³ï³ë˳ݳïáõ ¨ ³ëïí³Í³ßÝáñÑ å³ßïáÝÁ ëï³ÝÓÝ³Í í³Ý³ÓáñóÇ ·áñͳñ³ñÇ µ³ñ»ñ³ñáõÃÛ³Ùµ ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ ï³ÝÇùÁ ÃÇûճå³ïí»ó ¨ Ý»ñÏí»ó, ϳï³ñí»ó »Ï»Õ»óáõ Ù³ëݳÏÇ Ýáñá·áõÙ, ï»Õ³¹ñí»óÇÝ »ñÏáõ Ýáñ ç³Ñ»ñ, ÙáõïùÇ ¨ »ÉùÇ ÷³ÛïÛ³ ÑÇÝ ¹éÝ»ñÁ ÷á˳ñÇÝí»óÇÝ Ù»ï³Õ³Ï³Ýáí, Éáõë³ÙáõïÝ»ñÁ ׳ճå³ïí»óÇÝ:
2005Ã. í»ñ³Ýáñá·í»ó ²ëïí³Í³Ùáñ å³ïÏ»ñáí ·ñ»Ã» ³Ûñí³Í ÷³ÛïÛ³ ÇÏáݳëï³ëÁ (1900Ã., ³ÝѳÛï í³ñå»ï):

2006Ã. ²é³çÝáñ¹ Ðáñ ûñÑÝáõÃÛ³Ùµ ¨ ²ñÙ»Ý ØËáÛ³ÝÇ µ³ñ»ñ³ñáõÃÛ³Ùµ §Ü²Ð²î²Î²ò äàôð²Î¦-áõÙ (ѳٳù³Õ³ù³ÛÇÝ ¨ Ù³ñ½³ÛÇÝ Ï³ñ¨áñáõÃÛáõÝ áõÝ»óáÕ áõËï³í³Ûñ, áñï»Õ ³Ýó »Ý ϳóíáõÙ Ñá·¨áñ ¨ å»ï³Ï³Ý Ý߳ݳÏáõÃÛ³Ùµ ÙÇçáó³éáõÙÝ»ñ) ϳéáõóí»ó 1915Ã. Ø»Í ºÕ»éÝÇ ½áÑ»ñÇ ÑÇß³ï³ÏÇ 90-³ÙÛ³ÏÇÝ ÝíÇñí³Í µ³ñÓñ³¹Çñ Ñáõß³ÏáÃáÕ, áñÁ ÷á˳ñÇÝ»ó 1997 Ãí³Ï³ÝÇÝ ï»Õ³¹ñí³Í ѳٻëï ˳ãù³ñÇÝ:
2010Ã. »Ï»Õ»óáõ ÑÛáõëÇë³ÛÇÝ ÏáÕÙÇ ³ñï³ùÇÝ å³ïÁ »ñ»ëå³ïí»ó »ñÏß³ñù µ³½³Éïáí: 

²Ûë ï³ñÇ Ë³ãù³íáñÇ µ³ñ»ñ³ñáõÃÛ³Ùµ ³ÙµáÕçáõÃÛ³Ùµ Ù³ùñí»ó »Ï»Õ»óáõ Ý»ñëÇ å³ï»ñÇ Í»÷Á ¨ ÝáñáíÇ ·³ç³å³ïí»ó, »Ï»Õ»óáõ í»Õ³ñÁ Ý»ñëÇó Ù³ùñí»ó ·³çÇó` í»ñ³·ïÝ»Éáí Çñ ù³ñ³ß»Ý ·»Õ»óÏáõÃÛáõÝÁ: ºÏ»Õ»óÇÝ ³ÙµáÕçáõÃÛ³Ùµ å³ïÏ»ñ³½³ñ¹í»ó áñÙݳÝϳñÝ»ñáí. êáõñµ Êáñ³ÝÇÝ å³ïÏ»ñí»ó ·³ÑÇ íñ³ Ýëï³Í ÐÇëáõë øñÇëïáëÁ` ßñç³å³ïí³Í ê. ²ëïí³Í³ÍÝÇ, ÐáíѳÝÝ»ë ØÏñïãÇ ¨ ØÇù³Û»É áõ ¶³µñÇ»É Ññ»ßï³Ï³å»ï»ñÇ ½áñ³ËÙµ»ñáí: ºÏ»Õ»óáõ ù³ñ³ß»Ý ϳٳñÝ»ñÁ ·áï¨áñí»óÇÝ ½³ñ¹³Ý³Ëß»ñáí, ϳٳñÝ»ñÇ ï³Ï å³ïÏ»ñí»óÇÝ ²ëïí³Í³ßÝãÛ³Ý ÙÇ ß³ñù ËáñÑñ¹³ÝÇß»ñ (ëÇÙíáÉÝ»ñ): ²ß˳ï³ÝùÝ»ñÁ ϳï³ñí»óÇÝ »ñ¨³Ý³µÝ³Ï ѳÛïÝÇ Ù³Ýñ³ÝϳñÇã ȨáÝ ¼³ùÛ³ÝÇ ¨ Ýñ³ ³ß³Ï»ñïÝ»ñÇ Ó»é³Ùµ:
ì»ñ³Ýáñá·í»ó ·Ùµ»ÃÇ å³ïÙ³Ï³Ý Ë³ãÁ, Ù»ï³Õ³Ï³Ý Ýáñ ˳ã»ñ ûÍí»óÇÝ ¨ ï»Õ³¹ñí»óÇÝ »ñ»ù ½³Ý·³Ï³ïÝ»ñÇ íñ³: äÕÝÓÛ³ ÃÇûÕáí »ñ»ëå³ïí»ó »Ï»Õ»óáõ Ù»Í ·Ùµ»ÃÇ ¨ ÷áùñÇÏ ½³Ý·³Ï³ïÝ»ñÇ í»Õ³ñÝ»ñÁ` Ù»ÏÁݹÙÇßï ÉáõÍ»Éáí ³ÝÓñ¨³çñ»ñÇ Ñ»é³óÙ³Ý ËݹÇñÁ:
ºÏ»Õ»óáõ ³ñ¨ÙïÛ³Ý Ù³ëÇ ·³íÇÃÇ »ñÏáõ ÏáÕÙ»ñáõÙ ÙáÙ³í³éáõÃÛ³Ý Ñ³Ù³ñ ϳéáõóí»óÇÝ »ñÏáõ ÷áùñÇÏ Ëáñ³ÝÝ»ñ` ½³Ý·³Ï³ïÝ»ñáí` ÝíÇñí³Í ê. ÐáíѳÝÝ»ë ØÏñïãÇÝ ¨ ê. êï»÷³Ýáë ݳ˳íϳÛÇÝ:
ì»ñáÝßÛ³É µ³ñ»·áñÍáõÃÛáõÝÝ»ñÁ ϳï³ñí»óÇÝ Ñ³í³ï³íáñ ѳÛáñ¹Ç ²ñÙ»Ý ØËáÛ³ÝÇ ÏáÕÙÇó` ³é Ç »ñ³Ëï³·ÇïáõÃÛáõÝ ´³ñÓñÛ³ÉÇÝ, í³ëÝ µÅßÏáõÃÛ³Ý ¨ Çñ ÁÝï³ÝÇùÇ Ñ³çáÕáõÃÛ³Ý:
Ø»ñ ûñÑÝáõÃÛ³Ý ¨ »ñ³Ëï³·ÇïáõÃÛ³Ý ËáëùÝ »Ýù ÑÕáõÙ ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ µ³½Ù³í³ëï³Ï ˳ãù³íáñ ²ñÙ»Ý ØËáÛ³ÝÇÝ` Ù³ÕûÉáí Ýáñ »é³Ý¹, áõÅ ¨ ϳñáÕáõÃÛáõÝ ³ëïí³Í³Ñ³×á Çñ ·áñÍáõÝ»áõÃÛ³Ý Ù»ç:
Խաչքավորը  խոսքում նշեց ,որ ինքը ստացել է հոգու եվ նտքիմեց բավարավացություն եվ տող ,շատերը հետեվեն նման օրինակին:
           
Ø»ñ ßÝáñѳϳÉáõÃÛ³Ý ¨ ·Ý³Ñ³ï³ÝùÇ ËáëùÝ »Ýù ѳÛïÝáõ٠ݳ¨ ³Ýí³ÝÇ Ë³ãù³ñ³·áñÍ ê»ñ·»Û ¸³ÝÇ»ÉÛ³ÝÇÝ` Ýáñ³Ï³éáõÛó Ëáñ³ÝÝ»ñÇ Ñ³Ù³ñ Çñ å³ïñ³ëï³Í ˳ãù³ñ»ñÇ ÝíÇñ³ïíáõÃÛ³Ý Ñ³Ù³ñ:                                                                      
§àÕáñÙ»³  ½»Ï»Õ»óÇ ßÇÝáÕ³ó, »ñ³Ëï³õáñ³ó, åïÕ³ïáõÇó, ëå³ë³õáñ³ó... ¦:

ì³ñÓù¹ ϳï³ñ ëÇñ»ÉÇ´ µ³ñ»ñ³ñ:

ֆոտոշարքը Լ.ՅՈԼՉՅԱՆԻ
 

Thursday, December 15, 2011

Հայտարարություն՝ դեկտեմբեր

              êÇñ»ÉÇ µ³ñ»å³ßï í³Ý³ÓáñóÇÝ»ñ

¸»Ïï»Ùµ»ñÇ 18-ÇÝ Å³ÙÁ 11.00-ÇÝ Ó»é³Ùµ ¶áõ·³ñ³ó ûÙÇ µ³ñ»Ëݳ٠³é³çÝáñ¹ î»ñ ê»åáõÑ »åÇëÏáåáë âáõÉçÛ³ÝÇ ï»ÕÇ Ïáõݻݳ ì³Ý³ÓáñÇ ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ Ýáñ³Ï³éáõÛó ê. êï»÷³Ýáë ݳ˳íϳÛÇ ¨ ê. ÐáíѳÝÝ»ë ØÏñïãÇ ³ÝáõÝÝ»ñÁ ÏñáÕ »ñÏáõ Ëáñ³ÝÝ»ñÇ ûñÑÝáõÃÛ³Ý ¨ ëñµ³å³ïÏ»ñÝ»ñÇ ûÍÙ³Ý ³ñ³ñáÕáõÃÛáõÝÁ:
Êáñ³ÝÝ»ñÇ Ï³éáõóÙ³Ý ¨ »Ï»Õ»óáõ å³ïÏ»ñ³½³ñ¹Ù³Ý ³ß˳ï³ÝùÝ»ñÁ ϳï³ñí»É »Ý ê. ²ëïí³Í³ÍÇÝ »Ï»Õ»óáõ µ³½Ù³ÙÛ³ ˳ãù³íáñ, í³Ý³ÓáñóÇ ·áñͳñ³ñ, §ê»½³Ù-¶³½¦ êäÀ ë»÷³Ï³Ý³ï»ñ ²ñÙ»Ý ØËáÛ³ÝÇ µ³ñ»ñ³ñáõÃÛ³Ùµ` ³é Ç »ñ³Ëï³·ÇïáõÃÛáõÝ ´³ñÓñÛ³ÉÇÝ, í³ëÝ µÅßÏáõÃÛ³Ý ¨ Çñ ÁÝï³ÝÇùÇ Ñ³çáÕáõÃÛ³Ý:
êÇñáí Ññ³íÇñáõÙ »Ýù µáÉáñǹ` Ù³ëݳÏÇó ¹³éݳÉáõ ³Û¹ ³ñ³ñáÕáõÃÛ³ÝÁ ¨ Ùdzëݳµ³ñ ³é ²ëïí³Í ³ÕáÃù ÑÕ»Éáõ Ù»ñ »ñÏñÇ µ³ñûñáõÃÛ³Ý ¨ Ù»ñ سÛñ »Ï»Õ»óáõ ߻ݳóÙ³Ý Ñ³Ù³ñ:
¸Æì²Ü ¶àô¶²ð²ò ºØÆ

Monday, December 12, 2011

«Մեզ հակացուցված է մարդկային կորուստները, քանզի յուրաքանչյուր հայ թանկ է մեզ համար»:

0855Մեր զրուցակիցն է Գուգարաց թեմի առաջնորդ Տեր Սեպուհ եպիսկոպոս Չուլջյանը
- Սրբազան Հայր, վերջերս ԶԼՄ-ներում շատ է խոսվում այն մասին, որ Հայ առաքելական եկեղեցու և կառավարության սերտաճում է սկսվել, Դուք համաձա՞յն եք այդ տեսակետի հետ և Ձեր կարծիքով ինչպիսի՞ն պետք է լինեն կառավարության և եկեղեցու հարաբերությունները:
- Նախ` ի՞նչ է նշանակում «սերտաճում». դա ոչ միայն անստույգ, այլև ոչ պատշաճ բառ է, որպեսզի արտահայտի Հայ առաքելական եկեղեցի-պետություն փոխահարաբերությունները: Ապա նաև` ի՞նչ է նշանակում` «կառավարության հետ սերտաճում»: Այս անհարգալից վերաբերմունքն ինքնին
խոսուն վկայությունն է այն անառողջ բարոյահոգեբանական մթնոլորտի, որ տիրում է մեզանում: Չպետք է իրարու հետ շփոթել իշխանավորին ու պետությանը, եկեղեցականին ու եկեղեցին:  Եկեղեցին միշտ եղել ու պարտավոր է լինել պետության ու ժողովրդի կողքին` անկախ նրանից, թե ով է  ղեկավարում երկիրը: Ինչ վերաբերում է բուն հարցին, պատասխանն աներկբա է. Հայ առաքելական եկեղեցին և պետությունն այսօր համագործակցում են այն չափով, որ չափով ենթադրում են մեր ժողովրդի երկուստեք շահերը: Բնական է և ողջունելի, որ որպես ազգային եկեղեցի մեր եկեղեցու և պետության շահերը նույնական լինեն: Հայ իրականության մեջ սա բացառիկ երևույթ է, որ ինստիտուցիոնալ երկու կարևոր կառույցներ համագործակցում են: Այնուամենայնիվ, անկախ թյուր ընկալումներից, Հայ եկեղեցին հայրենի իշխանություններից առավել մեծ ակնկալիքներ ունի մասնավորաբար հոգևոր դաշտն առավել անվտանգ և ազգային եկեղեցու գործունեության համար օրենսդրորեն առավել պաշտպանված դարձնելու առումով: Եվ եկեղեցի պետություն հարաբերություններն էլ պետք է լինեն փոխհամագործակցության շրջանակներում: Ահա այս է պահանջում մեր ժողովրդի գերակա շահը:
Հայ առաքելական եկեղեցուց բացի Լոռու մարզում գործում են մի շարք կրոնական համայնքներ: Ինչպե՞ս է եկեղեցին վերաբերվում այդ համայնքների գոյությանը և արդյո՞ք կա տարբերակված վերաբերմունք այդ կազմակերպությունների հանդեպ, թե՞ վերաբերմունքը նույնական է:
- Ձեր հարցը ինքնին խոսուն վկայությունն է մեր հոգևոր երկպառակտվածության: Ի՞նչ է նշանակում «գործում են մի շարք կրոնական համայնքներ»: Դուք պատկերացնու՞մ եք այն վտանգը, որ թաքնված է այդ ձևակերպման տակ: Փաստորեն, մենք ընդունում ենք, որ մեր ժողովուրդը այն աստիճան հեռացել է իր ակունքներից, որ արդեն խոսում ենք «այլ կրոնների» մասին և դեռ սառնասրտորեն ու անհոգ «տարբերակված վերաբերմունքի» խնդիրն ենք բարձրացնում: Սա վիրավորանք է, ապտակ է, որ հասցված է արժանապատվություն ունեցող յուրաքանչյուր հային:
Դարերի հոլովույթում հազար արհավիրքների միջով անցած, մեծ կորուստներով քսանմեկերորդ դար հասած ժողովուրդը, իր պատմական հայրենիքի զգալի հատվածը կորցնելով հանդերձ, մի՞թե անկախության պայմաններում այսքան դյուրությամբ տրոհվելով ինքնասպանության է գնում: Ոչ թե «տարբերակված վերաբերմունքի», «հանդուրժել-չհանդուրժելու», այլ այսօր մեր երկրի ապագան փրկելու խնդիր ունենք մենք: Դուք հասկանու՞մ եք: Լինելով 3 միլիոն ժողովուրդ` ունենք 58 աղանդավորական կառույց և առավել 10 գրանցված եկեղեցի, խնդրեմ, շարունակե՞նք տարբերակվել ու հանդուրժել: Ո՞վ և ի՞նչ նպատակով մեր ժողովրդի վզին փաթաթեց այս պատուհաս աղանդները: Ի՞նչ նպատակներ են հետապնդում դրանք: Արդյո՞ք մեր հասարակությունն ամբողջությամբ գիտակցում է մեր ժողովրդի հոգևոր անվտանգությանն սպառնացող այս վտանգները:
Ժամանակն է այս մասին մտածել և ոչ թե կեղծ ու խեղված, անդեմ եվրոպական արժեքները կապկել ու թմբկահարել:
Ուստի ես կարծում եմ, որ բոլորս պետք է ջանք գործադրենք այսպես կոչված «կրոնական համայնքներում» մոլորված մեր զավակներին Մայր Եկեղեցու և ազգային արժեքների շուրջ համախմբելու համար և ոչ թե  «նպատակային» քաջալերելու տրոհումը: Մենք իրավունք չունենք միմյանցից բաժանվելու: Մեզ հակացուցված է մարդկային կորուստները, քանզի յուրաքանչյուր հայ թանկ է մեզ համար:
- Սրբազան, բայց չէ՞ որ Հայաստանը համաձայնագրերի, պայմանագրերի և այլ փաստաթղթերով Եվրոինտեգրացիոն ծրագրերին իր համաձայնությունն է տվել:
- Այո, հենց դա է մեր մեծագույն սխալը, որ նմանատիպ աններելի մեղք ենք գործել մեր ժողովրդի նկատմամբ: Առանց ուսումնասիրելու դրանց մեջ պարունակվող վտանգները, անխտիր ամեն պայմանագրի հավանություն տվեցինք: Տեսեք մեր հարևան վրացիներին, նրանք էլ Եվրոխորհրդի անդամ են և նրանք էլ իրենց անկախությամբ մեզ տարեկից են, բայց միայն այս տարի 2011 թվականի հուլիսի 5-ին իրենց երկրում համաձայնվեցին իրավաբանական անձի հարգավիճակ տալ, այն էլ սահմանափակ թվով եկեղեցիների: Ահա եվրոպական երկակի ստանդարտի վառ օրինակ: Ու՞ր է այստեղ Եվրոպական արդարությունը կամ այսպես կոչված իրավունքների ու պարտավորությունների հավասարությունը:
Ես ամաչում եմ մեր միջի այն ապերախտների փոխարեն, ովքեր թողած իրենց հնամենի ու փառավոր ազգի իրավունքները, իբրև «իրավապաշտպաններ» սատանայի դատապաշտպանի հանդերձանք հագել ու աղանդներին քաջալերելով մեր ժողովրդին տրոհում և միմյանց դեմ են հանում: Այստեղ տեղին է մեջ բերել ավետարանի խոսքերը «Վա˜յ ձեզ կեղծաւորներիդ` օրէնսգէտներիդ և փարիսեցիներիդ, որ նման էք սպիտակեցրած գերեզմանների, որոնք դրսից գեղեցիկ են երևում, մինչ ներսից լի են մեռելների ոսկորներով և ամենայն ապականութեամբ: Նոյնպէս և դուք, դրսից մարդկանց արդար էք երևում, մինչ ներսից լի էք կեղծաւորութեամբ և անօրինութեամբ»: /Մտթեոս 23, 27-28/ Ահա պատկերը այն «իրավապաշտպան» աքլորների ովքեր դատավորի թիկնոց հագած մեր Առաքելահաստատ եկեղեցին ու ազգային արժեքներն են փնովում ու մեզ դասեր տալիս:
- Սրբազան, ինչու՞ եք դառնացած եվրոպացիներին, եթե մենք ենք ընտրել այդ ուղին:
- Այո, ինչպես ասում են «կացնի պոչը անտառից է»: Ցավոք, մեր օտարամոլությունից ու ինքնաատելությունից միշտ օգտվել են «պառաված Եվրոպան» և ուրիշներ: Նախ, մեր երակներից պետք է դատարկենք օտարամոլության ախտը, որը մեր բոլոր դժբախտությունների պատճառ է դարձել:
Սակայն Եվրոպայի մեղքը մեր չգիտակցված մեղքով չի արդարացվում: Չմոռանանք, որ 18-րդ դարում եվրոպացիները սեպ խրելով մեր միաբանության մեջ ձևավորեցին հայ կաթոլիկ և հայ բողոքական եկեղեցիները, դա նրանց «շնորքն» էր, իսկ Թուրքիան բռնությամբ կրոնափոխեց հայերին, իսկ ահա մեր օրերում նույն քմահաճ «պառաված Եվրոպան» մեր վզին է փաթաթում այս անգամ խառնամբոխ  աղանդներին: Ահա գերտերությունների ավանդը: Էլ չխոսենք 1915 թվականի ցեղասպանությունը ուղղորդող գերմանական, ֆրանսիական, անգլիական և այլ եվրոպական երկրների ուղղակի և անուղղակի մասնակցության մասին: Կարծում եմ այսքանը բավ է հասկանալու համար, թե ովքեր են մարդու իրավունքներից և խղճի ազատությունից խոսում` անտեսելով մեր հնամենի ազգի իրավունքները:
Իսկ Հայ Առաքելական եկեղեցին կարո՞ղ է համախմբել գոյություն ունեցող կրոնական համայնքները և բավարարել նրանց հոգևոր պահանջները:
- Մեր եկեղեցին պարտավոր է համախմբել բոլորին անխտիր: Այժմ քարերը հավաքելու ժամանակն է:
Ձեր մատնանշած կրոնական համայնքները եթե Աստծուց վախենում են և մեր ժողովրդից ամաչում, ուրեմն մեկ հոտ և մեկ հովիվ գաղափարի շուրջ պետք է անվերապահ հանախմբվեն մեր Մայր Եկեղեցու գմբեթի տակ: Մենք այլընտրանք չունենք: Քանզի ժամանակներն ու հանգամանքներն ի վնաս մեր եկեղեցու, պետականության և ընդհանրապես մեր ամբողջականությանն են գործում:
Իսկ Ձեր հարցի երկրորդ մասը` նրանց հոգևոր պահանջները բավարարելու մասին, հորինված պատճառաբանություններ են` թաքցնելու համար այսպես կոչված «այլ կրոնական» կազմակերպությունների իրական նպատակները: Ինչպե՞ս կարող էր մեր դարավոր եկեղեցին հակառակ բազմաթիվ արհավիրքների կանգուն մնալ, եթե չունենար իր հոտի հոգևոր պահանջները բավարարելու կարողություն: Ունեցել է և այժմ էլ ունի հոգևոր կամք ու գիտակցություն իր հոտի մոլորված յուրաքանչյուր անդամին իր գիրկը վերադարձնելու և հոգևոր սնունդ տալու:
Հայ ժողովրդի պատմության ընթացքում մինչ այժմ չհանդարտվող վեճ է ընթացել. հայ լինելը պայմանավորվա՞ծ է կրոնական պատկանելությամբ, թե՞ ոչ: Դուք Ձեզ համար այդ հարցի պատասխանը գտե՞լ եք:
- «Հայ քրիստոնյա». այս երկու բառերի կապակցությունը մեր ինքնության, մեր էթնիկ կոդն է, հայ մարդու բնորոշիչը: Անշուշտ, ոմանց համար, հատկապես նրանց, ովքեր կորցրել են անցյալի հետ իրենց կապը կամ ունեն պատմական հիշողության կորուստ, դա ոչ մի նշանակություն չունի:
Ի վերջո տիպար հայը այն մարդն է, ով իր կյանքը իմաստավորում ու կառուցում է մեր տոհմիկ արժեհամակարգի վրա, ում ճակատը մեր Սուրբ Եկեղեցու Սրբալույս Մյուռոնով է դրոշմված, ով մտածում ու խոսում է հայերեն:
Թուրքիայում ես հալածվել եմ քրիստոնյա լինելուս համար: Նույնչափ հալածվել եմ հայ լինելուս համար, հայերեն խոսելուս համար: Բայց իբրև հայ քրիստոնյա եմ ազատվել այդ փորձություններից ու այսօր կամ իմ հավատի ու լեզվի շնորհիվ: Այլ կերպ հայ մնալը գրեթե անհնար է: Խնդրեմ ուսումնասիրեք մեր անհետացող հայկական գաղթօջախների պատմությունը, հատկապես դավանափոխներինը և կհամոզվեք, թե ինչ եղան նրանք:
Հիշե՛ք. աշխարհը անխնա աղում ու ձուլում է իր մեջ բոլոր նրանց, ովքեր կորցնում են իրենց հոգևոր ու ազգային դիմագիծը, պատկանելիությունը: Ինչպես բնության մեջ ոչնչանում է այն ամենը, ինչը անդեմ է, խառնակ է ու կենսունակ չէ: Մեր ժողովուրդը դարեր շարունակ աշխարհի մարդկությանը, հատկապես մեր անմիջական հարևաններին կարծես սերմնացու դոնոր արյուն է տվել` դիմացը ոչինչ չստանալով: Հյուծվել ու փոքրացել ենք: Եթե մինչ այս օտարների լծի տակ էինք ապրում ու մի կերպ գոյատևում, այժմ հայ քրիստոնիայի տեսակի պահպանման համար մեզ ի՞նչ է խանգարում:
Փաստորեն Դուք կրոնափոխ հայերին իբրև հայ չե՞ք ընդունում:
- Ես նախ փորձեցի համառոտ բացատրել, թե որքան է կարևոր մեր ազգային ու կրոնական դիմագիծը պահպանելը, որպեսզի մեր օրերում ևս չունենանք նորանոր դավանափոխներ, հավատուրացներ:
Պատմության ընթացքում բռնի կրոնափոխ հայերի բազմաթիվ դեպքեր գիտենք, և նրանց շահելու խնդիրը խիստ կարևոր է, սակայն, ափսոս, որ մեզանում այդ երևույթի վերաբերյալ համակողմանի թեմատիկ ուսումնասիրություն դեռ չի կատարվել: Երանի թե այս հարցում ևս մենք ունենայինք ազգային ծրագիր և նրանց վերադարձնելու կամ շահելու համար քայլեր կատարվեին:
Այս հարցը նույնքան արդիական է: Ես կողմ եմ, որ ազգային բարձր գիտակցություն ունեցող յուրաքանչյուր հայի պետք է վերադարձնել Մայր Եկեղեցուն և ներգրավել հայ հասարակությանը, անշուշտ բոլոր նրբություններն ու զգուշավորությունները նկատի առնելով: Գիտեմ, շատ բարդ հարց է:
Նկատի առնելով անցյալում կրոնափոխների ու դավանափոխների ուծացման փաստը և մեր ամբողջականությանը հասցված վնասները, թույլ չպիտի տանք, որ  մեր նորանկախ պետականության պատմությունը  այս անգամ մեր իսկ ձեռքով մրոտվի: Իրավունք չունենք գալիք սերունդներին հերթական տրոհման փաստի առջև կանգնեցնելու: Հետևաբար, նախ պետք է մաքրվենք աղանդների գոյության խարազանից: Եվ ինչպես քիչ առաջ ասացի, նրանց ամեն գնով վերադարձնենք իրենց ազգային ինքնությանը, քանի դեռ ուշ չէ:
– Ինչու՞ են հատկապես որոշ եկեղեցականներ պետությունն ու եկեղեցին նույնականացնում:
- Արտառոց ոչինչ չկա, մենք ակնկալում ենք, որ դուք էլ Հայրենիքն ու Մայր Եկեղեցին չտարբերակեք, դա մեր միասնության, ամբողջականության վկայությունն է, քանզի առանց մեկի մյուսը կաղ է, իսկ երկուսը միասին` մեր գոյության և ինքնության լավագույն գրավականը:
Հաճախ, թեև ինքնաբերաբար արտաբերում ենք, թե, պատմության ընթացքում Հայ եկեղեցին  բազում դարեր  փոխարինել է պետությանը, այո, միանգամայն բնական է այս գիտակցության ձևավորումը ժողովրդի մեջ, թե եկեղեցին ինքը` պետությունն է: Այս միտքը համարժեք է մեր օրերին հնչող այն լոզունգին, որ ասվում է «Ես եմ Հայաստանը»: Եվ քանի որ պետությունը ազգի կազմակերպվածության բարձրագույն ձևն է, հետևաբար հայ ազգը ինչ-որ իմաստով ինքն իրեն նույնացրել է իր պետության և եկեղեցու հետ: Ժողովուրդը միանգամայն աներկմիտ տալիս է Ձեր հարցի պատասխանը «հայ քրիստոնյա» բանաձևով, որի երկու բաղադրիչ բառերը լրացնում ու պայմանավորում են մեկմեկու: Հետևաբար, յուրաքանչյուր հայ, քանի դեռ Հայաստան, Պետականություն ու Եկեղեցի հասկացությունները, իր հոգու սեփականությունը չի դարձրել, ուրեմն մի սպասեք ավելին, քան ինչ ունենք:
Եվ վերջում, իբրև ամփոփում, ավելացնեմ, որ ընդհանրապես թե՛ սփյուռքի և թե՛ Հայաստանի հայության գոյությունը պայմանավորված է Հայեցի Հայաստանով, այլ կերպ` հայությունը դատապարտված է կորստյան:
Հարցազրույցը վարեց` Արթուր Ավթանդիլյանը www.religions.am
 http://www.religions.am/index.php
 Երեքշաբթի, 13 Դեկտեմբեր 2011 

Wednesday, December 7, 2011

ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ 7 Հոգեհանգստի կարգ

Հայաստանի մեկ երրորդը' հանրապետության հյուսիսային և հյուսիսարևելյան շրջանները, ամենամեծ քաղաքներ Գյումրին, Վանաձորը, Ստեփանավանը, Սպիտակը ավերակների վերածած ահեղ երկրաշարժի 23-րդ տարելիցը նշվում է դեկտեմբերի 7-ին: Արհավիրքին զոհ գնացածների հիշատակը հարգելու համար Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը Լոռու մարզպետ Արթուր Նալբանդյանի, ՀՀ արտակարգ իրավիճակների նախարար Արմեն Երիցյանի, ԱԺ պատգամավոր Կարեն Սարիբեկյանի, Սպիտակի քաղաքապետ Գագիկ Սահակյանի, այլ պաշտոնատար անձանց ուղեկցությամբ միացավ սպիտակցիներին:
Գուգարաց թեմի առաջնորդ Սեպուհ եպիսկոպոս Չուլջյանը ոգեկոչման արարողություն կատարեց: Ներկաները լռությամբ հարգեցին անմեղ զոհերի հիշատակը, ծաղկիկներ եւ ծաղկեպսակներ դրեցին նրանց հիշատակը հավերժացնող հուշարձան-խաչքարին:
Վանաձորի Սբ.Աստվածածին եկեղեցու բակում դեկտեմբերի 7 զոհվածների հիշատակին տեղադրված խաչքարի մետ Գուգարաց թեմի հոգոր դասը կատարեծ հոգեհանգստի կարգ,որից հետո  քաղաքային,մարզային,ուսանողներ,մի խումբ հավատացյալներ ծաղիկ դրեցին խաչքարին  ,հարգելով նրանվ հիշատակը:
Լիլիթ Յոլչյան
Լուսանկարը հեղինակի
 Տեսանյութի տեխնիկական աջակցությունը «ՄԻԳ» ՀՌԸ-ը

Thursday, December 1, 2011

Աղանդավորների քայքայիչ գործունեությունը

Դեկտեմբերի 1-ին, Վանաձորի առաջնորդանիստ Սբ Գրիգոր Նարեկացի եկեղեցու դահլիճում տեղի ունեցավ հոգևոր զրույց- քննարկում <<Աղանդավորների քայքայիչ գործունեությունը>> թեմայով: Զրույցը վարեց Սբ Գրիգոր Նարեկացի եկեղեցու  սպասավոր բարեշնորհ Արմեն սարկավագ Բայադյանը: 

  ֆոտոշարքը Լիլիթ Յոլչյանի